देवी माहात्म्य & Devi Mahatmya
देवी माहात्म्य – Devi Mahatmya
।। अष्टमोऽध्यायः ।।
ॐ अरुणां करुणातरङ्गिताक्षीं धृतपाशाङ्कुशबाणचापहस्ताम्।
चण्डे च निहते दैत्ये मुण्डे च विनिपातिते ।
ततः कोपपराधीनचेताः शुम्भः प्रतापवान् ।
अद्य सर्वबलैर्दैत्याः षडशीतिरुदायुधाः ।
कोटिवीर्याणि पञ्चाशदसुराणां कुलानि वै ।
कालका दौर्हृदा मौर्याः कालिकेयास्तथासुराः ।
इत्याज्ञाप्यासुरपतिः शुम्भो भैरवशासनः ।
आयान्तं चण्डिका दृष्ट्वा तत्सैन्यमतिभीषणम् ।
ततः सिंहो महानादमतीव कृतवान्नृप ।
धनुर्ज्यासिंहघण्टानां नादापूरितदिङ्मुखा ।
तं निनादमुपश्रुत्य दैत्यसैन्यैश्चतुर्दिशम् ।
एतस्मिन्नन्तरे भूप विनाशाय सुरद्विषाम् ।
ब्रह्मेशगुहविष्णूनां तथेन्द्रस्य च शक्तयः ।
यस्य देवस्य तद्रूपं यथा भूषणवाहनम् ।
हंसयुक्तविमानाग्रे साक्षसूत्रकमण्डलुः ।
माहेश्वरी वृषारूढा त्रिशूलवरधारिणी ।
कौमारी शक्तिहस्ता च मयूरवरवाहना ।
तथैव वैष्णवी शक्तिर्गरुडोपरि संस्थिता ।
यज्ञवाराहमतुलं रूपं या बिभ्रतो हरेः ।
नारसिंही नृसिंहस्य बिभ्रती सदृशं वपुः ।
वज्रहस्ता तथैवैन्द्री गजराजोपरि स्थिता ।
ततः परिवृतस्ताभिरीशानो देवशक्तिभिः ।
ततो देवीशरीरात्तु विनिष्क्रान्तातिभीषणा ।
सा चाह धूम्रजटिलमीशानमपराजिता ।
ब्रूहि शुम्भं निशुम्भं च दानवावतिगर्वितौ ।
त्रैलोक्यमिन्द्रो लभतां देवाः सन्तु हविर्भुजः ।
बलावलेपादथ चेद्भवन्तो युद्धकाङ्क्षिणः ।
यतो नियुक्तो दौत्येन तया देव्या शिवः स्वयम् ।
तेऽपि श्रुत्वा वचो देव्याः शर्वाख्यातं महासुराः ।
ततः प्रथममेवाग्रे शरशक्त्यृष्टिवृष्टिभिः ।
सा च तान् प्रहितान् बाणाञ्छूलशक्तिपरश्वधान् ।
तस्याग्रतस्तथा काली शूलपातविदारितान् ।
कमण्डलुजलाक्षेपहतवीर्यान् हतौजसः ।
माहेश्वरी त्रिशूलेन तथा चक्रेण वैष्णवी ।
ऐन्द्री कुलिशपातेन शतशो दैत्यदानवाः ।
तुण्डप्रहारविध्वस्ता दंष्ट्राग्रक्षतवक्षसः ।
नखैर्विदारितांश्चान्यान् भक्षयन्ती महासुरान् ।
चण्डाट्टहासैरसुराः शिवदूत्यभिदूषिताः ।
इति मात्रुगणं क्रुद्धं मर्दयन्तं महासुरान् ।
पलायनपरान्दृष्ट्वा दैत्यान्मातृगणार्दितान् ।
रक्तबिन्दुर्यदा भूमौ पतत्यस्य शरीरतः ।
युयुधे स गदापाणिरिन्द्रशक्त्या महासुरः ।
कुलिशेनाहतस्याशु बहु सुस्राव शोणितम् ।
यावन्तः पतितास्तस्य शरीराद्रक्तबिन्दवः ।
ते चापि युयुधुस्तत्र पुरुषा रक्तसम्भवाः ।
पुनश्च वज्रपातेन क्षतमस्य शिरो यदा ।
वैष्णवी समरे चैनं चक्रेणाभिजघान ह ।
वैष्णवीचक्रभिन्नस्य रुधिरस्रावसम्भवैः ।
शक्त्या जघान कौमारी वाराही च तथाऽसिना ।
स चापि गदया दैत्यः सर्वा एवाहनत् पृथक् ।
तस्याहतस्य बहुधा शक्तिशूलादिभिर्भुवि ।
तैश्चासुरास्रुक्सम्भूतैरसुरैः सकलं जगत् ।
तान् विषण्णान् सुरान् दृष्ट्वा चण्डिका प्राह सत्वरा ।
मच्छस्त्रपातसम्भूतान् रक्तबिन्दून् महासुरान् ।
भक्षयन्ती चर रणे तदुत्पन्नान्महासुरान् ।
भक्ष्यमाणास्त्वया चोग्रा न चोत्पत्स्यन्ति चापरे
मुखेन काली जगृहे रक्तबीजस्य शोणितम् ।
न चास्या वेदनां चक्रे गदापातोऽल्पिकामपि ।
यतस्ततस्तद्वक्त्रेण चामुण्डा सम्प्रतीच्छति ।
तांश्चखादाथ चामुण्डा पपौ तस्य च शोणितम् ।। ६०।।
देवी शूलेन वज्रेण बाणैरसिभिरृष्टिभिः ।
स पपात महीप्रिष्ठे शस्त्रसङ्घसमाहतः ।
ततस्ते हर्षमतुलमवापुस्त्रिदशा नृप ।
Tags : Mantra
Category : Mantra
